FERVENZA DE O COTILLÓN - REGO DE AÚDE - ACEDRE - PANTÓN

FERVENZA DE O COTILLÓN

O COTILLÓN

REGO DE AÚDE 

ACEDRE

PANTÓN

 O Cotillón
        O Cotillón é un lugar da parroquia de Acedre no concello lucense de Pantón na comarca de Terra de Lemos.

Acedre
      San Romao de Acedre é unha parroquia do concello lugués de Pantón na comarca de Terra de Lemos, na provincia de Lugo.

      Pertence á diocese de Lugo e ó arciprestado de Ferreira de Pantón. No ano 2007 tiña 93 habitantes, deles 42 eran homes e 51 eran mulleres, o que supón unha diminución de 10 habitantes en relación ao ano anterior, 2006.

Xeografía
      Limita polo norte coa parroquia de Santiago de Cangas, e polo oeste con San Xoán de Frontón; e limita coas parroquias de Sober de Santo Estevo de Anllo polo sur e coa parroquia de San Miguel de Rosende polo leste.

Cultura
      Nesta parroquia celebrábase o Entroido de Budián, que garda grandes similitudes co Entroido que celebraban na Arribada en San Fiz de Cangas.

Lugares de Acedre
   A Abelaira, Acedre, As Adegas, Budián, Cima de Vila, O Cotillón, A Oseira, San Romao

Comarca de Terra de Lemos
      Terra de Lemos é unha comarca galega situada ó sur da provincia de Lugo cuxa capital é Monforte de Lemos, que tamén é o concello máis poboado da comarca.

       A maioría da superficie (toda agás o concello de Bóveda) forma parte da Ribeira Sacra, da que Monforte tamén é a súa capital.

      Pertencen á comarca de Terra de Lemos os seguintes concellos: Bóveda, Monforte de Lemos, Pantón, A Pobra do Brollón, O Saviñao e Sober.

       A comarca linda ó norte coa comarca de Sarria, ó oeste coa comarca de Chantada, ó leste coa comarca de Quiroga e, ó sur coas comarcas ourensás de Ourense e Terra de Caldelas.

VIDEO

MAPA

 

XOAN ARCO DA VELLA

PONTE DA ERMIDA - RÍO TÉ - ARAÑO - RIANXO

 PONTE DA ERMIDA

RÍO TÉ

ARAÑO

RIANXO

  Ponte da Ermida
       A Ponte da Ermida ou a Ponte de Portarreira está situada sobre o río Té, no camiño que vai desde o Cruceiro de San Xoán ao Muíño da Vexa de Abaixo, ao sur do lugar da Ermida. 

       Estrutura de lousas de granito de grandes dimensións apoiadas sobre muros realizados con pezas de cantaría e soportes transversais rectangulares.

A Ermida
      A Ermida é un lugar da parroquia do Araño no concello coruñés de Rianxo, na comarca da Barbanza.

     Segundo o padrón municipal (INE 2013) ten 39 habitantes (19 homes e 20 mulleres).

Comarca de Barbanza
      A comarca do Barbanza, comarca da Barbanza, comarca de Barbanza ou simplemente A Barbanza, O Barbanza ou Barbanza, é unha das comarcas oficiais de Galicia. Localízase no suroeste da provincia da Coruña. 

     Pertencen a ela os concellos de Boiro, A Pobra do Caramiñal, Rianxo e Ribeira.

      Ten unha superficie de 246,71 km² e no ano 2020 tiña 66.063 habitantes.

MAPA

 

Fuente: Web obaixoulla.gal

XOAN ARCO DA VELLA

CAPELA DE SAN BARTOLOMEU - PORTO DE RIANXO - RIANXO

 CAPELA DE SAN BARTOLOMEU

PORTO DE RIANXO

RIANXO

Capela de San Bartolomeu
        Capela que data do século XVII situada no Porto de Rianxo, vinculada aos señores do Pazo dos Calotes.

      Orixinariamente situada nun illote que, tras os sucesivos recheos portuarios, foi incorporada a terra firme, reconstruíndose por completo ao trasladala. 

     En 1854 foi refuxio para enfermos do cólera.

     Construción de planta rectangular e pequenas dimensións realizada en cachotaría de granito con cuberta a dúas augas de tella.

       Fachada sinxela con porta alintelada e unha pequena fiestra baixo a espadana dun só arco coroada cunha cruz sen imaxe.

       Cruceiro no adro delimitado por un muro perimetral de grandes pezas de granito.

       Este santo, protector das xentes do mar, era obxecto dun curioso rito por parte dos mariñeiros rianxeiros: o patrón da embarcación cando navegaba á altura da capela, ordenaba á tripulación: Alsa remos, fora boinas, veña un credo, agardando así que San Bartolomeu os provese da súa protección divina.

MAPA

 

Fuente: Web obaixoulla.gal

XOAN ARCO DA VELLA

 

CAPELA DE VENTOSO - XUÑO - PORTO DO SON

 CAPELA DE VENTOSO

XUÑO

PORTO DO SON

 Ventoso
     Ventoso é un lugar da parroquia de Xuño no concello coruñés de Porto do Son, na comarca de Noia. Segundo o padrón municipal (INE 2020) non ten habitantes.

Xuño
     Santa Mariña de Xuño, é unha parroquia do concello de Porto do Son, na provincia da Coruña. Segundo o INE, en 2020 ten 1.015 habitantes (495 homes e 520 mulleres).

Xeografía
     É a segunda parroquia do concello en extensión, e a terceira en número de habitantes. Administrativamente, pola súa pertenza ao concello de Porto do Son, está encadrada na comarca de Noia, máis pola súa localización, pola historia e polas relacións cos pobos veciños, debería situarse na comarca do Barbanza. Dista nove quilómetros de Ribeira e dez de Porto do Son.

     A parroquia está atravesada pola estrada AC-550. Linda polo norte coa parroquia de Caamaño, polo sur coa de San Pedro de Muro, polo leste cos montes do concello da Pobra do Caramiñal e polo oeste co océano Atlántico.

      O río Sieira, que atravesa a parroquia de leste a oeste, ten case 11 km de lonxitude, sendo o máis longo do concello de Porto do Son. É transitable polas beiras, e ten troitas.

      Entre as praias que bañan a parroquia están a praia de Agrexús, a da desembocadura do Sieira en Caamaño ou as propias Furnas. A carón da praia da Agrexús está a lagoa de Xuño, que forma parte do parque natural Complexo dunar de Corrubedo e lagoas de Carregal e Vixán, cunha gran biodiversidade vexetal e animal.

Historia
      Xuño foi concello de seu, que se saiba entre 1812 e 1836.

Patrimonio
     Preto das aldeas de Abelendo e Castelo está o monte Pé do Castelo, unha mole pétrea. Nas baixas terras da Coviña hai unha ponte medieval sobre o río Sieira no antigo camiño.

      A igrexa parroquial, do século XII, é de estilo románico, se ben ten reformas posteriores.

      Da fábrica orixinal románica só se conserva a capela maior, á que se accede por medio dun arco de medio punto dobre apoiado en semicolumnas con capiteis de motivos vexetais. A planta é de cruz latina e a nave principal está cuberta con bóveda de canón rebaixada sobre muros de carga, nos que se abriron arcos de medio punto sobre pilastras para o acceso ás capelas laterais xemelgas que se abriron nos laterais. O presbiterio cóbrese con bóveda de canón, e desde el accédese á sancristía, engadida no lateral esquerdo. No exterior ten cuberta a dúas augas na nave principal e na capela maior, e a cuberta complétase cunha cornixa sobre canzorros labrados.

      A fachada principal ten un pórtico dividido en dúas alturas, engadido por diante para apoiar a espadana. Dúas columnas da porta principal sosteñen outras dúas nas que á súa vez se apoia o campanario, formado por dúas arcadas esveltas rematadas nun frontón. Entre o segundo grupo de columnas vai un rosetón abucinado e a patroa sobre unha ménsula.

     As Furnas, a Nova e a Vella, constitúen unhas caprichosas formas nas rochas formadas pola acción do vento e o mar. As súas costas son propicias para a práctica do surf.

MAPA

 

XOAN ARCO DA VELLA

IGREXA DE SANTIAGO DE RUBIÁS - RUBIÁS DOS MIXTOS - CALVOS DE RANDÍN - O COUTO MIXTO

 IGREXA DE SANTIAGO DE RUBIÁS

RUBIÁS DOS MIXTOS

CALVOS DE RANDÍN

O COUTO MIXTO

 Santiago
      Santiago é un lugar da parroquia de Rubiás dos Mixtos no concello de Calvos de Randín.

      Tiña 80 habitantes no ano 2011 segundo datos do INE e do IGE, dos cales 43 eran homes e 37 mulleres. Iso supón un aumento da poboación respecto a 2010, cando tiña 67 habitantes (39 homes e 28 mulleres).

Historia
       Xunto con Rubiás e As Maus conformaba ata 1864 o Couto Mixto.

     Na igrexa de Santiago está a arca na que se gardaban os documentos que recoñecían os dereitos dos habitantes do Couto Mixto.

Rubiás dos Mixtos
     Santiago de Rubiás dos Mixtos é unha parroquia do concello ourensán de Calvos de Randín na comarca da Limia.

      No ano 2007 tiña 162 habitantes (85 homes e 77 mulleres) distribuídos en 2 entidades de poboación, o que supón unha diminución de 22 habitantes en relación ao ano 2000.

       A parroquia de Rubiás dos Mixtos xunto co lugar das Maus da parroquia de Tosende no concello de Baltar, conformaba ata 1864 o Couto Mixto.

Historia
       En 1868, coa entrada en vigor do Tratado de Lisboa de 1864, o Couto Mixto foi incorporado ó concello de Baltar. O lugar de Meaus integrouse na parroquia de Tosende, mais os lugares de Rubiás e Santiago pediron ser integrados no concello de Calvos de Randín, solicitude que foi aprobada pola Deputación de Ourense en 1870 e se fixo vixente o ano seguinte, constituíndo a parroquia de Rubiás dos Mixtos.

      Eclesiasticamente xa existía, aparecendo así no Diccionario geográfico-estadístico-histórico de España y sus posesiones de Ultramar de Pascual Madoz en 1849 ou no Censo de Ensenada de 1752.

      De feito, cando se crearon os concellos en 1836, Santiago de Rubiás xa foi incluída no concello de Calvos de Randín.

      No ano 1985, a Xunta de Galicia estabeleceu «Rubiás dos Mistos» como forma oficial do topónimo. En troques, dez anos despois determinou que o nome oficial da parroquia fose «Rubiás dos Mixtos».

Comarca da Limia
      A comarca da Limia é unha comarca galega situada na provincia de Ourense e a súa capital é Xinzo de Limia.

      A ela pertencen os concellos de Baltar, Os Blancos, Calvos de Randín, Porqueira, Rairiz de Veiga, Sandiás, Sarreaus, Trasmiras, Vilar de Barrio, Vilar de Santos e Xinzo de Limia.

      A Limia é unha das comarcas naturais máis nítidas de Galicia. Está situada no centro da provincia de Ourense ocupando en gran parte unha ampla depresión tectónica de fondo plano, na cal estivo a lagoa de Antela, desecada a partir do ano 1958. 

      Ten unha altitude media duns 600 metros, cunha topografía de chaira rodeada polo sur pola serra do Larouco.

MAPA

 

XOAN ARCO DA VELLA