IGREXA DE SAN CRISTOVO DE REMESAR - REMESAR - A ESTRADA

 IGREXA DE SAN CRISTOVO

REMESAR

A ESTRADA

Remesar
       San Cristovo de Remesar é unha parroquia que se localiza no concello da Estrada.

      Segundo o IGE en 2011 tiña unha poboación de 135 persoas (72 mulleres e 63 homes), distribuída en 10 entidades, o que supón unha diminución respecto de 1986 cando tiña 246 habitantes. En 1842 tiña unha poboación de feito de 212 persoas.

Xeografía
      Está situada na aba do monte Sisalto, no val do río Ulla. Limita coas parroquias de Orazo, Agar, Loimil, San Tomé de Ancorados, Riobó e Oca.

Patrimonio
     O castro de Remesar está situado a carón da igrexa. Nel foron atopados restos de muíños de man.

       A igrexa parroquial, de estilo románico, está datada entre os séculos XII e XIII. Dela destaca a súa fachada románica con arco apuntado sobre dúas columnas de capitel. No adro da igrexa hai un cruceiro con pedestal cúbico, unha columna octogonal lisa, capitel con volutas e follas de acanto e cruz latina de brazos redondos co cristo crucificado no anverso.

Festas
       A festa patronal celébrase o día 10 de xullo. Tamén se celebra o San Ramón o primeiro sábado de setembro.

Lugares de Remesar
     A Aldea Grande, Cibreiros, A Devesa, A Fonte, Soutelo, O Outeiro, Peizás, A Rabeta, O Rego, Vilanova,  A Vilasusán

Comarca de Tabeirós - Terra de Montes
      A comarca de Tabeirós - Terra de Montes é unha comarca galega situada na provincia de Pontevedra. 

       Pertencen a esta comarca os concellos da Estrada e Forcarei.

      Tamén se inclúe nesta comarca o concello de Cerdedo malia a súa fusión no 2016 co concello de Cotobade, da comarca de Pontevedra. 

      A comarca está formada por dúas bisbarras diferenciadas: por unha banda, Tabeirós (integrada polo concello da Estrada); e pola outra, unha gran parte da comarca histórica de Terra de Montes.

Xeografía
      Esta comarca de 450,39 km² sitúase entre as Terras do Deza e as da costa e nela distínguense dúas unidades xeográficas distintas: a Terra de Tabeirós ao norte, que forma parte do val do Ulla, e a zona montañosa da Terra de Montes ao sur.

MAPA

 

XOAN ARCO DA VELLA

 

CAPELA DOS MILAGRES - ARAÑO - RIANXO

 CAPELA DOS MILAGRES

ARAÑO

RIANXO

  Capela dos Milagres
         Pequena ermida construída en 1972 e emprazada na contorna da Igrexa de Santa Baia do Araño, entre os lugares de Traba e A Capela.

     Planta rectangular formada por dous volumes: un pequeno corpo con cuberta a unha auga de tella e acceso lateral, e un soportal dianteiro con cuberta a catro augas.

      Baixo o soportal, un altar e un banco de granito, situados fronte á fornela que contén a imaxe da Virxe dos Milagres, a cal é venerada nas Festas dos Milagres, que son as festas grandes do verán en Araño, a comezos do mes de agosto.

O Araño
       Santa Baia do Araño é unha parroquia que se localiza no norte do concello de Rianxo. Segundo o padrón municipal de 2013 tiña 1.372 habitantes (667 homes e 715 mulleres), distribuídos en 25 entidades de poboación, o que reflicte unha diminución en relación ao ano 2004, cando tiña 1.512 habitantes, e ao ano 1999, cando tiña 1.655 habitantes.

Xeografía
        A parroquia está cruzada polo río Té e mailos regatos de Batán e do Muíño do Conde. O pico Muralla, con 678 metros de altitude, é o punto máis alto do seu termo, seguido polo Castro Barbudo, con 327 metros.

Patrimonio
       Xunto á casa reitoral da parroquia atópase o meirande hórreo de toda Galicia, en canto a lonxitude (36,75 metros a cámara e 37,05 m o celeiro, con 2,40 m de alchura e 2,70 m de altura media) e capacidade (cámara 109,31 m³, celeiro 59,09 m³). Foi construído a mediados do século XVII.

      Tamén é salientable o Pazo dos Calotes, actualmente en restauración.

     Próximo á igrexa atópase o castro de Araño, no que se acharon muíños de man e restos de cerámica.

MAPA

 

 Fuente: Web obauxoulla.gal

XOAN ARCO DA VELLA

CRUCEIRO DO CAMPO DA PONTE - AS MIRÁNS - ARAÑO - RIANXO

 CRUCEIRO DO CAMPO DA PONTE

AS MIRÁNS

ARAÑO

RIANXO

 As Miráns
       As Miráns é unha das 25 entidades de poboación da parroquia do Araño, no concello coruñés de Rianxo.

       A distribución da súa poboación é irregular, dada a extensión do lugar cara distintas direccións, xa che cruza dun lado a outro o río Té. 

      Pódese acceder ó centro das Miráns dende varias pistas que dan á C-550 (Comarcal que une Padrón e Ribeira) arredor do quilómetro 10 e 11.

Economía
       Aínda que a maioría da poboación vive da agricultura ou traballa na industria, atopamos nas Miráns establecementos de turismo rural e hostalería.

Patrimonio
       Nas Miráns hai varios cruceiros, hórreos, un pombal reconvertido para o seu uso en turismo rural, nunha aldea rural na que tamén se atopan (traídas dende outras aldeas) un antigo muíño restaurado sobre o río Té, e varias pías. 

        Nas Miráns tamén se atopou en 1907 unha estela funeraria romana, unha lápida exhibida na Exposición Rexional Galega de 1909, e actualmente exposta no Museo Provincial de Pontevedra. 

       A carón do río Té está o roteiro dos muíños. Á beira do río está o Campo da Ponte, unha área recreativa con merendoiro, sitios onde preparar comidas campestres, bancos e mesas de pedra, un cruceiro, e unha ponte sobre o río.

MAPA 

 

XOAN ARCO DA VELLA

ERMIDA DE SAN PEDRO DE VILAS - OUTEIRO - ASADOS - RIANXO

 ERMIDA DE SAN PEDRO DE VILAS

OUTEIRO

ASADOS

RIANXO

  Ermida de San Pedro de Vilas
       A licenza para edificar a ermida foi dada polo Arcebispo Andrés Girón, en novembro de 1670, rematándose en 1671. 

      Trátase dunha ermida de planta rectangular e nave única, realizada en cantaría de granito e cuberta a dúas augas de fibrocemento sobre estrutura de madeira. A capela está situada nun alto ao que se accede mediante unha escalinata de pedra. 

        Con apenas 10 metros de lonxitude, consta de dous corpos para nave e altar comunicados por arco de medio punto moi deformado. Fachada sinxela con porta alintelada entre dous pequenos ocos abocinados.

       As fachadas curtas están coroadas cunhas cruces de granito. Decoración con motivos xeométricos tanto na porta principal como na cornixa perimetral.

      No interior, corpo anterior con tribuna e outro posterior que contén o altar divididos por un arco de medio punto e presenta tribuna tamén de madeira.

       Rodeada de piñeiros, nunha contorna natural na que anualmente se celebra a Romaría do San Pedro de Vilas.

       Sobre a porta destacan o escudo dos Torrado, unha cartela e por baixo desta, unha venera cruzada por un xis. Outros elementos destacados da fachada son un par de cabezas de pedra e que están a ambos lados da porta principal. 

       No muro norte, facendo parte da cornixa, hai outra cabeza, mellor conservada e até quizais mellor tallada en orixe.

MAPA

 

 Fuente: Web obaixoulla.gal

XOAN ARCO DA VELLA

EIRA DE MEIQUIZ - MEIQUIZ - LEIRO - RIANXO

 EIRA DE MEIQUIZ

MEIQUIZ

LEIRO

RIANXO

 Meiquiz
      Meiquiz é un lugar da parroquia de Leiro no concello coruñés de Rianxo, na comarca da Barbanza. 

       Segundo o padrón municipal (INE 2013) ten 80 habitantes (41 homes e 39 mulleres).

Leiro
      Santa María de Leiro é unha parroquia que se localiza no sur do concello de Rianxo.

       Segundo o padrón municipal (INE 2018) tiña 953 habitantes (482 mulleres e 471 homes) distribuídos en 10 entidades de poboación, o que supón unha diminución en relación ao ano 1999 cando tiña 1.075 habitantes e ao ano 2013 cando tiña 1.019 habitantes.

       Esta parroquia e máis a de Santa Comba de Rianxo, do mesmo concello, son os únicos puntos de Galicia nos que se conserva o uso dialectal do xerundio conxugado.

Patrimonio
    Pazo de Brión: pazo barroco compostelán da familia Torrado, construído en 1310 e reconstruído en 1610. Sufriu unha nova remodelación en 1786.

Festas
      As festas de Leiro na honra á Virxe do Carme celébranse a segunda fin de semana de outubro.

Lugares de Leiro
      Abuín, Brión, Cabanas, A Igrexa. Meiquiz, Or, Palleiro, A Pedreira, Rañó, Rial.

MAPA

 

XOAN ARCO DA VELLA

PETO DE SANTA MARÍA DE XESTOSO - XESTOSO - SILLEDA

 PETO DE SANTA MARIA DE XESTOSO

XESTOSO

SILLEDA

  Peto de ánimas
   Chámanse petos de ánimas a unha das manifestacións materiais do culto aos mortos e son, xeneralmente, sinxelos monumentos de piedade popular asociados á idea do purgatorio.

    En Galicia é frecuente atopalos en camiños, encrucilladas, atrios de igrexas, etc.

     Os historiadores e etnógrafos sitúan a súa aparición a partir da Contrarreforma, datándose os máis antigos no século XVII, aínda que non sería ata o século XVIII cando se constrúan con máis profusión.

     A súa finalidade é a de ofrecer esmolas de todo tipo ás ánimas do Purgatorio, sendo o seu castigo temporal e podendo así alcanzar o Ceo.

    En compensación, unha vez liberadas intercederán por quenes realizaron as ofrendas.

     As esmolas non eran de carácter estrictamente monetarias, tamén podía tratarse de produtos agrícolas.

     Os petos de ánimas adoitan estar construídos en pedra cunha cruz no alto, polo xeral con imaxes das ánimas no lume do purgatorio e unha figura que as vela (santo, rei ou bispo).

     Na parte frontal aparece un peto para depositar a esmola e protexido cunha reixa ou un cristal.

Algúns levan lendas do tipo:
     Un alma tes e non máis, si a pérdes que farás...  

MAPA

 

XOAN ARCO DA VELLA