viernes, 2 de mayo de 2025

IGREXA DE SAN MIGUEL DE BENDOIRO - A IGREXA - BENDOIRO - LALÍN

 IGREXA DE SAN MIGUEL DE BENDOIRO

A IGREXA

BENDOIRO

LALÍN

 Igrexa de San Miguel de Bendoiro
      Edificación relixiosa feita en cantaría granítica, de planta rectangular con engadidos posteriores, e cuberta a dúas augas agás no presbiterio que é a catro augas.

      A fachada principal presenta unha porta lintelada, unha xanela con derrame interno, e unha espadana de dous andares con remates en pináculos e cruz de ferro.

Elementos mobles:
      No interior da igrexa existe unha capela lateral que posúe un sepulcro e un escudos da familia dos Taboada.

Comarca de Deza
       A comarca de Deza é unha comarca da provincia de Pontevedra e a súa capital é Lalín. 

      Pertencen a ela os concellos de Agolada, Dozón, Lalín, Rodeiro, Silleda e Vila de Cruces. 

       A súa poboación é de máis de 40.000 habitantes. 

     O Deza coincide coa antiga comarca de País do Deza, isto é, as xurisdicións de Deza, Camba, Dozón, Trasdeza, Carbia e Valquireza.

Xeografía
      A comarca de Deza vén coincidir co centro xeográfico de Galicia. 

     Limita ao norte coas comarcas coruñesas de Santiago, Arzúa e Terra de Melide, ao sur coa do Carballiño (Ourense), ao leste coas de Ulloa e Chantada (Lugo) e ao oeste coa de Tabeirós-Terra de Montes. 

MAPA

 

Fuente: Web Patrimonio Galego

XOAN ARCO DA VELLA

ESPARTEDO - RUBIACÓS - NOGUEIRA DE RAMUÍN

 ESPARTEDO

RUBIACÓS

NOGUEIRA DE RAMUÍN 

 Espartedo
      Espartedo é un lugar da parroquia de Santa Cruz de Rubiacós, no concello ourensán de Nogueira de Ramuín, na comarca de Ourense.

       Segundo o IGE, en 2022 tiña 2 habitantes (1 home e 1 muller).

Santa Cruz de Rubiacós
     Santa Cruz de Rubiacós é unha parroquia do concello ourensán de Nogueira de Ramuín na comarca de Ourense. 

      No ano 2007 tiña 93 habitantes (35 homes e 58 mulleres) distribuídos en 6 entidades de poboación, o que supón unha diminución de 16 habitantes en relación ao ano 2000.

Lugares de Santa Cruz de Rubiacós
     Cortecadela, Espartedo, Mundín, Picornio, Rubiacós, Santa Cruz

Nogueira de Ramuín
     Nogueira de Ramuín é un concello da provincia de Ourense, pertencente á comarca de Ourense e á Ribeira Sacra. 

      Segundo o padrón municipal, en 2017 tiña 2.033 habitantes (2.565 en 2003).

Xeografía
     O concello, de 98,3 km², abrangue trece parroquias.

       Está situado ao norte da provincia de Ourense, e limita ao norte cos concellos de Carballedo, Pantón, Sober, ao sur con Esgos e Xunqueira de Espadanedo, ao leste con Parada de Sil e ao oeste con Coles, A Peroxa e Pereiro de Aguiar.

     Sitúase á beira da confluencia do río Miño co Sil, incluíndo tamén o val superior do río Loña. Cara ao sur está a depresión de Ourense, nas abas de Cabeza de Meda (1320 m).

       Está comunicada a través da estrada OU-546 (Ourense - Monforte de Lemos) e da OU-536 (Ourense - Ponferrada).

Historia
       Consérvanse restos do megalítico, as mámoas de Moura e de Lamagorzos. Do románico son o mosteiro de Santo Estevo de Ribas de Sil e as igrexas de San Martiño de Nogueira e San Cristovo de Armariz.

      Existen petos de ánimas en San Miguel do Campo, Eiradela, Pacios e Liñares.

Patrimonio
    Mosteiro de Santo Estevo de Ribas de Sil.

 VIDEO

MAPA

 

XOAN ARCO DA VELLA

 

 

 

jueves, 1 de mayo de 2025

CRUCEIRO PETO DE BARREIROS - A VILALÉN - LOUREIRO - CERDEDO COTOBADE

 CRUCEIRO PETO DE BARREIROS

A VILALÉN

LOUREIRO

CERDEDO-COTOBADE

A Vilalén

     A Vilalén é un lugar da parroquia de Loureiro, no concello pontevedrés de Cerdedo-Cotobade. 

     Segundo o IGE en 2015 tiña 23 habitantes (9 homes e 14 mulleres), dous menos ca en 2005.

     Neste lugar está o cruceiro de Barreiros, mandado facer en 1860 por Bernardo García Vidal.

Loureiro
      Santiago de Loureiro é unha parroquia que se localiza no sur do concello de Cerdedo-Cotobade. 

      Segundo o IGE, en 2015 tiña 151 habitantes (65 homes e 86 mulleres), 30 menos ca en 2004. 

      Ten dez entidades de poboación.

Comarca de Tabeirós - Terra de Montes
      A comarca de Tabeirós - Terra de Montes é unha comarca galega situada na provincia de Pontevedra.

       Pertencen a esta comarca os concellos da Estrada e Forcarei. 

     Tamén se inclúe nesta comarca o concello de Cerdedo malia a súa fusión no 2016 co concello de Cotobade, da comarca de Pontevedra. 

     A comarca está formada por dúas bisbarras diferenciadas: por unha banda, Tabeirós (integrada polo concello da Estrada); e pola outra, unha gran parte da comarca histórica de Terra de Montes. 

MAPA 

 

XOAN ARCO DA VELLA

PETO DE SAA - VER DE MIOGO - ARMARÍZ - NOGUEIRA DE RAMUÍN

 PETO DE SAA

VER DE MIOGO

ARMARÍZ

NOGUEIRA DE RAMUÍN

  Peto de ánimas
   Chámanse petos de ánimas a unha das manifestacións materiais do culto aos mortos e son, xeneralmente, sinxelos monumentos de piedade popular asociados á idea do purgatorio.

    En Galicia é frecuente atopalos en camiños, encrucilladas, atrios de igrexas, etc.

     Os historiadores e etnógrafos sitúan a súa aparición a partir da Contrarreforma, datándose os máis antigos no século XVII, aínda que non sería ata o século XVIII cando se constrúan con máis profusión.

     A súa finalidade é a de ofrecer esmolas de todo tipo ás ánimas do Purgatorio, sendo o seu castigo temporal e podendo así alcanzar o Ceo.

    En compensación, unha vez liberadas intercederán por quenes realizaron as ofrendas.

     As esmolas non eran de carácter estrictamente monetarias, tamén podía tratarse de produtos agrícolas.

     Os petos de ánimas adoitan estar construídos en pedra cunha cruz no alto, polo xeral con imaxes das ánimas no lume do purgatorio e unha figura que as vela (santo, rei ou bispo).

     Na parte frontal aparece un peto para depositar a esmola e protexido cunha reixa ou un cristal.

Algúns levan lendas do tipo:
     Un alma tes e non máis, si a pérdes que farás...  

MAPA

 

XOAN ARCO DA VELLA 


PETO DA MANTEIGADA - A MANTEIGADA - REBORDÁNS - TUI

 PETO DA MANTEIGADA

A MANTEIGADA

REBORDÁNS

TUI

  Peto de ánimas
   Chámanse petos de ánimas a unha das manifestacións materiais do culto aos mortos e son, xeneralmente, sinxelos monumentos de piedade popular asociados á idea do purgatorio.

    En Galicia é frecuente atopalos en camiños, encrucilladas, atrios de igrexas, etc.

     Os historiadores e etnógrafos sitúan a súa aparición a partir da Contrarreforma, datándose os máis antigos no século XVII, aínda que non sería ata o século XVIII cando se constrúan con máis profusión.

     A súa finalidade é a de ofrecer esmolas de todo tipo ás ánimas do Purgatorio, sendo o seu castigo temporal e podendo así alcanzar o Ceo.

    En compensación, unha vez liberadas intercederán por quenes realizaron as ofrendas.

     As esmolas non eran de carácter estrictamente monetarias, tamén podía tratarse de produtos agrícolas.

     Os petos de ánimas adoitan estar construídos en pedra cunha cruz no alto, polo xeral con imaxes das ánimas no lume do purgatorio e unha figura que as vela (santo, rei ou bispo).

     Na parte frontal aparece un peto para depositar a esmola e protexido cunha reixa ou un cristal.

Algúns levan lendas do tipo:
     Un alma tes e non máis, si a pérdes que farás... 

MAPA

 

XOAN ARCO DA VELLA